انتظار

اومدم فاز ادبی بردارم و «انتظار» رو تبدیل به «انت زار.» کنم که توشم زار به معنای زار و پریشان باشه. ولی بعد دیدم که «انت» یعنی تو و تو هم که زار و پریشان نیستی؛ این منم که پریشانم. 

هممم. حالا خلاصه اگه اینو دیدی بدون که من پریشانم و سعی کن برگردی.

 

 

منتظر کسی نیستم ولی نصفه‌شبی خوابم نمی‌بره ببینید چه چیزایی تولید می‌کنم. :))

خیره ایشالا. :))