۰۳
ارديبهشت
درونم پر از تضاده.
پر از درگیری و تفاوت.
به خاطر همینم هست که چیزای متفاوتی رو یهو متوجه میشم. با آدم های مختلفی میتونم گفتگو کنم. دوست باشم.
رفیقای خیلی پراکنده ای دارم.
اونا فکر میکنم باهاشون صمیمیم چون میبینم چی دوست دارن و مشکلی ندارم که منم دوستش داشته باشم. ولی من باهاشون راحت نیستم.
نمیدونم تا کی قراره اینطوری باشه.
انقدر متضادم که حتی خودمم نمیدونم چیم. نمیدونم کی رفیق صمیمی ای برام خواهد بود. کی برای ازدواج برام مناسبه.
شاید چون سلیقه شخصیم رو اعمال نکردم و اجازه دادم اتفاق ها اوضاع رو پیش ببرن.
نمیدونم.
فقط میدونم انگار باید ساکت باشم. به تنهاییم دل بدم و بذارم دنیا من رو ببره به سمتی که خوبه. یه مدت خیلی حرف زدم و فهمیدم انگار کار من نیست. تقدیر زیبا تره. تقدیری که منم توش سهیم باشم اما با دلم نه با حرف زدن.
چی دارم میگم؟ :)
پر از درگیری و تفاوت.
به خاطر همینم هست که چیزای متفاوتی رو یهو متوجه میشم. با آدم های مختلفی میتونم گفتگو کنم. دوست باشم.
رفیقای خیلی پراکنده ای دارم.
اونا فکر میکنم باهاشون صمیمیم چون میبینم چی دوست دارن و مشکلی ندارم که منم دوستش داشته باشم. ولی من باهاشون راحت نیستم.
نمیدونم تا کی قراره اینطوری باشه.
انقدر متضادم که حتی خودمم نمیدونم چیم. نمیدونم کی رفیق صمیمی ای برام خواهد بود. کی برای ازدواج برام مناسبه.
شاید چون سلیقه شخصیم رو اعمال نکردم و اجازه دادم اتفاق ها اوضاع رو پیش ببرن.
نمیدونم.
فقط میدونم انگار باید ساکت باشم. به تنهاییم دل بدم و بذارم دنیا من رو ببره به سمتی که خوبه. یه مدت خیلی حرف زدم و فهمیدم انگار کار من نیست. تقدیر زیبا تره. تقدیری که منم توش سهیم باشم اما با دلم نه با حرف زدن.
چی دارم میگم؟ :)
