رنج و اختیار

می‌نالیم ولی تغییری نمی‌دهیم.

چه کسی به ما قول نتیجه را داده؟

چه کسی به ما قول داده که بتوانیم؟

چه کسی به ما قول داده که اگر به دنیا بروید همه چیز خواهید داشت؟

آیا اصلا ممکن است؟ اختیار داشته باشی و همه چیز خوب باشد؟ همه خوشحال باشند؟ آیا همه رنج ما اختیارمان نیست؟ انسان آزاد خطرناک نیست؟

مگر غیر آن است که شر در کمال بی‌قیدی می‌تواند حق را از بیخ و بن حذف کند؟ اما حق چطور؟ می‌تواند شر را حذف کند؟ آیا انسانی کامل و حق‌جو می‌تواند جان فردی دور از حق را بگیرد؟ آن هم بی‌دلیل؟ شروران چطور؟

آیا همین که هنوز آثاری از حق و زیبایی در جهان دیده می‌شود معجزه نیست؟