فرق من و او؟
پنجشنبه, ۱۲ بهمن ۱۴۰۲، ۰۴:۲۲ ب.ظ
تازه از شرکت اومده بودیم بیرون، میخواست من رو برسونه. شب بود و سرد. یه جا راهمون بسته شده بود. یه نوجوون ۱۶ ۱۷ ساله داشت به کمک یکی، یه کیسه بزرگی که از روی گاری خورده بازیافتیهاش افتاده بود رو بلند میکرد بذاره سر جاش. کارش که تموم شد، از کنارش که داشتیم رد میشدیم، ازم پرسید: «[اسمم] به نظرت فرق تو با اون چیه؟ چرا اون این شکلی شده و تو این جوری؟»
سوال سخت و مهمیه. مدتهاست که برام سواله و جوابش تو مدل زندگیم خیلی موثره. چون بهم کمک میکنه بدونم کجام، خودم رو چجوری ببینم، چیا دارم و مسئولیتم چیه.
واقعا فرقمون چیه؟
جوابی که تو بحث به سمتش میرفت این بود که مشخصا فرق دارید. هوش و تواناییهاتون فرق داره. دوست ندارم خودم رو برتر ببینم. بهش گفتم: «آدم دوست داره خودش رو بالاتر ببینه و خوشحال باشه که باهوشتره. ولی من فکر میکنم خیلی درست نیست.» گفت: «آخه داشته که برتری نیست. آورده برتریه. هر داشتهای مسئولیت داره. لزوما خوشحالکننده نیست.»
جرقه جالبی بود. با اینکه شاید تکراری بود ولی فراموش کرده بودم. این روزا خیلی اینو نیاز دارم. انگاری باید بپذیرم که خفنم و بعد مسئول باشم نسبت بهش. باهاش تلاش کنم و یه کارایی بکنم. اینکه بگم نه فرقی نداریم و اینا انگار در رفتنه، قدر ندونستنه. نمیدانم.
اگه کسی خوند بگه نظرش چیه. :)
سوال سخت و مهمیه. مدتهاست که برام سواله و جوابش تو مدل زندگیم خیلی موثره. چون بهم کمک میکنه بدونم کجام، خودم رو چجوری ببینم، چیا دارم و مسئولیتم چیه.
واقعا فرقمون چیه؟
جوابی که تو بحث به سمتش میرفت این بود که مشخصا فرق دارید. هوش و تواناییهاتون فرق داره. دوست ندارم خودم رو برتر ببینم. بهش گفتم: «آدم دوست داره خودش رو بالاتر ببینه و خوشحال باشه که باهوشتره. ولی من فکر میکنم خیلی درست نیست.» گفت: «آخه داشته که برتری نیست. آورده برتریه. هر داشتهای مسئولیت داره. لزوما خوشحالکننده نیست.»
جرقه جالبی بود. با اینکه شاید تکراری بود ولی فراموش کرده بودم. این روزا خیلی اینو نیاز دارم. انگاری باید بپذیرم که خفنم و بعد مسئول باشم نسبت بهش. باهاش تلاش کنم و یه کارایی بکنم. اینکه بگم نه فرقی نداریم و اینا انگار در رفتنه، قدر ندونستنه. نمیدانم.
اگه کسی خوند بگه نظرش چیه. :)
- ۰۲/۱۱/۱۲
سلام
بله اون قسمت داشته برتری نیست و مسئولیت آوره و آورده برتریه رو خب موافقم و به قول شما با اینکه تکراریه ولی آدم همیشه لازم داره یکی باشه چیزایی که میدونه بهش یادآوری کنه. آدمای این دوره و زمونه چیزی که نفهمن یا ندونن خیلی نیست، ولی چیزایی که یادشون میره و بهش عمل نمیکنن زیاده...
من عقیدهام کلا اینه که هر کدوم ما آدمها با ظرفیت ها تواناییهای متفاوتی به دنیا میایم و از یه نقطهای شروع میکنیم و موفق میشیم توی یک نقطه هم به پایان برسونیمش. اما چیزی که مهمه توی این زندگی نقطه شروع و پایان نیست، بلکه اون مسیریه که بین این دو نقطه رفتیم. بنظرم با این نگاه، اتفاقا زندگی بینهایت عادلانه است!