مگر یک چای چه بود؟

همواره در جنگ بودیم. نه جنگ با یک‌دیگر که با زمین و زمان؛ برای تکّه‌ای نان. آن‌قدر جنگیدیم که ندیدیم؛ ندیدیم یک‌دیگر را. در آرزوی روزی به صلح صبر کردیم و باز جنگیدیم. باز جنگیدیم و ندیدیم؛ ندیدیم آن صلح را. مگر یک چای چه بود که در کنار هم نبودیم؟ کاش می‌دانستیم که تمام با هم بودن ما شاید همان یک چای باشد. هر چند که آن اواخر همان چای را هم دیگر نداشتیم.