نه فرشته، که تو آدمی

گفتم: «آخه این دنیا چیه. نمی‌خوامش. حال‌به‌هم‌زن شده. همه‌ش دروغ، ظلم، نابودی و تباهی. بی‌معنا و بی‌اساس.»

گفت: «حرفت حرف فرشته‌هاست؛ اونا هم موقع خلق دنیا همین رو گفتن. ولی تو آدمی. می‌تونی بهتر از فرشته‌ها باشی. دنیا رو درست دیده‌ی؟»

مگر یک چای چه بود؟

همواره در جنگ بودیم. نه جنگ با یک‌دیگر که با زمین و زمان؛ برای تکّه‌ای نان. آن‌قدر جنگیدیم که ندیدیم؛ ندیدیم یک‌دیگر را. در آرزوی روزی به صلح صبر کردیم و باز جنگیدیم. باز جنگیدیم و ندیدیم؛ ندیدیم آن صلح را. مگر یک چای چه بود که در کنار هم نبودیم؟ کاش می‌دانستیم که تمام با هم بودن ما شاید همان یک چای باشد. هر چند که آن اواخر همان چای را هم دیگر نداشتیم.